باز همان حکایت همیشگی...
باز هم وداع و غزل های خداحافظی من برای تو...
آهسته قدم بر می دارم...
«اللهم انی وقفت علی باب من ابواب بیوت نبیک»
بابــــ ...
اصلن بابــــ را دوست دارم... از بابـــ السلام مدینه بگیر تا بابـــ ملک فهد مکه...
بابـــ مسلم حرم حیدر هم که جای خودش...
سحرگه رهروی در سرزمینی
بگفتا این معما با قرینی
که ای صوفی شراب آنگه شود صاف
که در شیشه بماند اربعینی...
پ.ن :
امروز به وسعت تمام روزهای زندگی ام دلتنگم...
عجیب هم...
اشک های بی وقفه...
صحن انقلاب...
مامن همیشگی من...
زیر باران... دوشنبه بعد از ظهر...
اتفاقی مقابلم افتاد، وسط کوچه ناگهان دیدم ، زن همسایه بر زمین افتاد...
سیب ها روی خاک غلطیدند ، چادرش در میان گرد و غبار... قبلا این صحنه را... نمی دانم ، در من انگار می شود تکرار...
آه سردی کشید ، حس کردم، کوچه آتش گرفت از این آه...
و سراسیمه گریه در گریه ... پسر کوچکش رسید از راه...
طفلکی چند بار خورد زمین ؛ دو قدم مانده بود تا مادر... گفت : برخیز خانه نزدیک است ،
جان بابا بلند شو دیگر..
خوش آن دمی که ظهور مهدی زهرا بهارمان باشد...
اللهم عجل لولیک الفرج...
عجیب سرم درد می کند...
حس می کنم سرم منبسط شده و بر بدنم سنگینی می کند...هوای بیرون سرد است.چشمانم را می بندم و دراز می کشم شاید سرم کمی ارام بگیرد.
این سردرد ها برایم دردسری شده است...این کدئین ها هم دیگر جوابگو نیستند...هر چقدر هم دستمال به سری که درد می کند ببندم باز هم کافی نیست؛ ابن هوا ، هوای نفس تنگی ست...
"بسم رب الحسین"
سر می رود ز محمل اهل حرم بیایید
فریاد از این غریبی انس و ملک بیایید
این سرهای بی تن سوی کجا روانند؟
این خیمه های تب دار بی پاسبان رهایند
از تل میان مقتل، از لای لای مادر
از خنجر و سنان و از دست های حیدر
پیاده راه افتاده ام سمت حرم...
بغض پشت بغض...
صدای طبل و زنجیر و دست هایی که پیا پی بر روی سینه ها فرود می آیند دلم را می لرزاند
با هر بار کوبیدن طبل بی اختیار چشمانم را محکم می بندم
چشمانم را می بندم و نگاه می کنم...
دانلود مداحی " حسین من بیا و این دل شکسته را بخر"
حجم: 6.85 مگابایت
با صدای حسن جعفری
===============================================================
دانلود مداحی حسین من بیا و این دل شکسته را بخر
حجم: 3.49 مگابایت
با صدای حاج محمود کریمی
دوستان...
التماس دعا...
برای ظهورش صلوات...
به پهنای صورت اشک می ریخت؛هرچه می کردند گریه اش قطع نمی شد؛گویی تمام داغ های عالم را به دل داشت.آن گونه می گریست که تمام آنهایی که برای تسلیت آمده بودند را به گریه انداخت.امام علی بن حسین(ع) با چشمی اشکبار رو به جمعیت فرمودند:
"اباعبدالله حسین(ع) و خاندانش کشته شدند و زنان و فرزندانش اسیر... کدام چشم است که پس از دیدار این واقعه،اشکبار نباشد؟! و کدام دلی است که از مصیبت قتل حسین(ع) شکافته نشود؟"
